Mijn sprookje gaat verder.

Nou zoals jullie van de week hebben gelezen ben ik eens in de oude familieschatten gedoken.

Daar is het van de week ook bij gebleven want ik heb nogal veel gewerkt. Vandaag heb ik een dagje voor mezelf genomen, ook omdat mijn voetjes het lichtelijk aan het begeven zijn na al die uurtjes waar ze mijn lichaam hebben moeten dragen. Ik heb redelijk grote voeten mt 43, maar ze hebben ook behoorlijk wat cubes te dragen. En ik heb er maar 1 paar van dus mogen ze vandaag rust hebben. 

De wasmachine draait op volle toeren en het sneeuwt hier heel de dag al zachtjes dus eigenlijk geen reden om de deur uit te gaan. Maar ja mijn moeder heeft de afgelopen tijd weinig aandacht van mij gehad dus die moest ik toch even een bezoekje brengen. 

Na het zien van het album (hij komt uiteindelijk uit haar familie) kwamen er natuurlijk weer de nodige familieherinneringen naar boven. Het verhaal ging vanzelf richting haar rommellade en rommeldoos, volgens mijn moeder heeft iedereen wel zo'n doos maar het gekke is........ikke niet :)) Zelfs rommel moet bij mij nog gesorteerd worden en dan verdwijnt er bij mij ook veel in de prullenbak. 

Gelukkig... (blijkt nu), heeft mijn moeder al haar oude kettingen en sieraden bewaart, daar zaten dan ook van die plastic kralen, kettingen, armbanden,  (hippiestijd) en noem maar op.

Ook onderscheidingen, manchetknopen etc et etc.

Heerlijk we hebben zeker een uur zitten zoeken en kettingen uit de war zitten halen, En wat ik mooi vond mocht ik meenemen, bij alles kreeg ik wel inspiratie.

Zo voelde ik me dit keer dus een prinses..je (laat het je er maar af maar dat klonk leuker in dit zinsverband) in een schatkamer.

Mijn net verworven schatten.

Jaren 60??

Zolang ik er nog geen doel voor heb blijven ze hier hangen.

Wie weet trouwens waar dit voor diende,
ik weet dat het te maken heeft met de diensttijd van mijn vader in Amerika

maar veel verder kom ik niet.

Heerlijk toch, echte waarde heeft het niet, gewoon emotionele.



En nu mag ik de rest verder sorteren.